11 stycznia 2024 roku odszedł do domu Ojca sdk. Tadeusz Górski MIC. Uroczystości pogrzebowe zmarłego marianina odbyły się w poniedziałek, 15 stycznia, w kościele parafialnym pw. św. Doroty w Licheniu Starym.
Mszy św. pogrzebowej przewodniczył ks. Eugeniusz Zarzeczny MIC, przełożony prowincjalny Zgromadzania Księży Marianów. Homilię w trakcie Eucharystii wygłosił ks. Sławomir Homoncik MIC, kustosz Sanktuarium Matki Bożej Licheńskiej.
Ksiądz kustosz wspominał zmarłego, z którym przez 6 lat posługiwał w domu zakonnym księży marianów na warszawskich Stegnach. Podkreślił, że był on człowiekiem stroniącym od innych, który cenił sobie ciszę i spokój. Jednocześnie zaznaczył, że był niezwykle oddany swojej pracy – niemal przez całe życie posługiwał mariańskiemu zgromadzeniu swoją pracą w Archiwum Prowincji Polskiej.
W słowie ks. Homoncik odniósł się także do dzieła życia zmarłego sdk. Górskiego, którym była publikacja przygotowana o bł. o. Jerzym Matulewiczu.
Jednak zdaniem homilety, znacznie ważniejsze jest dzieło jego życia – od poczęcia, aż do dnia śmierci.
Eucharystię w kościele parafialnym pw. św. Doroty o godz. 12.00 poprzedziła modlitwa różańcowa, którą prowadził br. Łukasz Latawiec MIC.
Po Mszy św. trumna z ciałem zmarłego śp. sdk. Tadeusza Górskiego MIC została odprowadzona na cmentarz parafialny, gdzie jego doczesne szczątki zostały złożone w mariańskiej kwaterze.
W ostatniej drodze marianinowi towarzyszyli współbracia z mariańskiego zgromadzenia oraz rodzina.
W dniu śmierci śp. sbk. Tadeusz Górski MIC miał 91 lat, z czego 72 przeżył w Zgromadzaniu Księży Marianów, a 63 jako subdiakon.
Śp. Sdk. Tadeusz Górski MIC (1933-2024)
11 stycznia 2024 roku zmarł w Hospicjum św. Stanisława Papczyńskiego w Licheniu Starym subdiakon Tadeusz Górski MIC, mając lat 91, z czego 72 w Zgromadzeniu Księży Marianów i 63 jako subdiakon. Z wykształcenia historyk (magisterium na Uniwersytecie Warszawskim w 1969 roku), przez praktycznie całe życie posługiwał Zgromadzeniu swoją pracą w Archiwum Prowincji Polskiej.
Sbdk. Tadeusz Górski syn Adama i Marii z d. Zielińska ur. 5 marca 1933 r. w Czarni Małej, par. Skrwilno, pow. Rypin, diecezja płocka. Miał pięciu starszych braci i trzy siostry. W 9 roku życia zmarł ojciec. Szkołę powszechną w Czarni Dużej ukończył w trybie przyspieszonym w latach 1945-48. Przed komisją państwową w inspektoracie zdał egzamin z zakresu szkoły powszechnej; p.o. kierownika szkoły zaświadczył 10.08.1948 r., że „w zupełności nadaje się do szkoły średniej”. We wrześniu 1948 r. został przyjęty do Mariańskiego Niższego Seminarium Duchownego (juwenatu) w Warszawie przy ul. Wileńskiej, w następnym roku kontynuował naukę w juwenacie na Bielanach.
Po dwóch latach nauki w roku 1950-51 odbył nowicjat w Skórcu i tam 15 sierpnia 1951 złożył pierwszą profesję. Naukę w zakresie szkoły średniej odbywał w r. 1951-52 na Wileńskiej, a w r. 1952-53 – na Bielanach i tam złożył egzamin dojrzałości („maturę wewnętrzną”) przed komisją egzaminacyjną powołaną przez ks. Prowincjała. W latach 1953-55 studiował filozofię: pierwszy rok na Bielanach, a drugi w Gietrzwałdzie. W roku 1955-56 został skierowany do pracy w Górze Kalwarii jako zakrystian. W latach 1956-60 studiował teologię w WSD we Włocławku. Śluby wieczyste złożył 15 sierpnia 1958 r. w Stoczku Klasztornym. Święcenia subdiakonatu przyjął 12 marca 1960 r. we Włocławku. Nie przyjął święceń diakonatu, choć o nie poprosił i został do nich promowany.
W latach 1960-64 pracował w kurii prowincjalnej na Bielanach; w roku 1962 uzyskał świadectwo matury państwowej; w roku 1963-64 został archiwistą Prowincji Polskiej. Na początku 1964 r. został upoważniony przez prymasa Polski do prowadzenia badań w archiwach w ramach procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożego o. Stanisława Papczyńskiego. Skierowany na studia historyczne na Wydziale Nauk Humanistycznych KUL, rozpoczął je w 1964 r., a po ukończeniu pierwszego roku kontynuował je na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego z zamieszkaniem na Bielanach. Dyplom magistra historii uzyskał w 1969 r. na podstawie pracy „Stosunek biskupa Jerzego Matulewicza do spraw językowych w diecezji wileńskiej 1918-1925”. W roku 1969 ponownie objął urząd archiwisty prowincjalnegooraz korespondenta Biura Prasowego Sekretariatu Episkopatu Polski. Wyżej podjęte obowiązki w latach 1976-84 pełnił mieszkając w rezydencji na Mariankach, dokąd zostało przeniesione archiwum.
W r. 1983 przez 6 miesięcy przebywał w Prowincji św. Stanisława Kostki w USA i pomagał ks. Pełczyńskiemu w opracowaniu historii tamtej prowincji. W 1984 roku został przeniesiony do domu prowincjalnego na Stegnach, gdzie pozostał niemal do końca życia. W 1995 r. został powołany przez Przełożonego Generalnego na członka Mariańskiego Instytutu Historycznego. W 2006 r. został członkiem Instytutu Historii i Duchowości Mariańskiej. Ks. Subdiakon wielokrotnie wyjeżdżał za granicę do archiwów: watykańskiego, polskich, litewskich, szwajcarskich i rosyjskich celem gromadzenia materiałów dotyczących zwłaszcza bł. o. Jerzego Matulewicza. Owocem tych poszukiwań były publikacje artykułów i opracowań książkowych, z których prawdziwe opus vitae stanowi „Błogosławiony Jerzy Matulewicz”, Wydawnictwo Księży Marianów, Warszawa 2005 s. 552.
Praca w archiwum Prowincji trwała formalnie do 2020 roku; nawet i potem, mimo podeszłego wieku i związanych z nim dolegliwości sdk. Tadeusz Górski starał się jeszcze pracować nad materiałami archiwalnymi dotyczącymi bł. Jerzego Matulewicza. W październiku 2023 roku doznał złamania biodra, które pociągnęło za sobą dalsze pogorszenie zdrowia. W listopadzie przeniesiony został do Hospicjum św. Stanisława Papczyńskiego w Licheniu, gdzie zmarł na krótko przed południem, 11 stycznia 2024 roku.
