W jaki sposób mówić „nie” i wyrażać swoje potrzeby z szacunkiem do siebie i innych? Takich postaw uczyli się uczestnicy warsztatów psychologicznych „Kształtowanie postaw asertywnych”
Celem warsztatów jest kształtowanie asertywnego wyrażania siebie w sposób zgodny z sobą, ale jednocześnie nie atakujący, pozwalający na zachowanie swoich granic z szacunkiem do drugiej osoby i do siebie. Zatem to nie tylko umiejętność mówienia „nie”. Jakie problemu zgłaszają uczestnicy? – Przyjeżdżają osoby, które pragną się dowiedzieć, w jaki sposób wyrażać swoje potrzeby w sposób asertywny, jak nie ulegać osobom, które naciskają na nich. Albo ulegają osobom, które naciskają na nich, przekraczają ich granice, albo też w zbyt nachalny sposób walczą o swoje potrzeby.
Przede wszystkim uczestnicy poznają, co to jest asertywność, jak ją odróżniać od innych zachowań, a wszystko odbywa się w formule warsztatowej. – Dowiadują się, że to nie jest jedynie mówienie „nie”, ale to szereg różnych sposobów wyrażania siebie. Mają okazję przyjrzeć się scenkom i je przećwiczyć. Grupa warsztatowa jest mała, składa się z kilkunastu osób, żeby każdy miał czas na zadanie pytań, przećwiczenie tego, z czym ma trudność i na przyswojenie nowych wiadomości – informowała prowadząca.
Dla pani Iwony i Ewy z Kalisza ważna w trakcie spotkania była praca w grupach. – Zachęciła nas zarówno tematyka, jak i forma tych warsztatów. Cenię sobie to, że nie jest to tylko wykład na wskazany temat, ale przede wszystkim mamy możliwość przeprowadzenia rozmów i scenek rodzajowych w celu praktycznego wykorzystania zdobytych informacji w konkretnych sytuacjach.
Największą trudnością przyjezdnych jest odmawianie, trudność w mówieniu „nie”. – Niektórzy nie chcą realizować próśb, a jednak ulegają, w konsekwencji natomiast czują się z tym źle. Trudność również pojawia się w wyrażaniu swoich uczuć – pozytywnych czy trudnych, mówieniu komunikatu „ja”, wyrażaniu jasno, co mam na myśli – jak ja to odczuwam, odbieram? Co się ze mną dzieje? – wymieniała psycholog.
Warsztaty są stricte psychologiczne, ale jest zaplanowany także czas wolny, który uczestnicy mogą wykorzystać w dowolny sposób. Często wykorzystują go na rozwój duchowy – m.in. poprzez uczestnictwo w nabożeństwach lub na długie spacery zacisznym alejkami licheńskiego sanktuarium.
