Jedno, jedyne takie Imię
Imiona nie tylko identyfikują dane osoby. Ta funkcja imienia dominuje we współczesnym świecie. W dawnych kulturach, a także w języku biblijnym imię było swego rodzaju znakiem, który pozwalał uchwycić cechy człowieka oraz jego miejsce w otaczającym go świecie i historii zbawienia. Nadanie imienia w określonych okolicznościach pozwalało człowiekowi zrozumieć samego siebie i otaczający go świat.
Imię Maryi poznajemy dzięki ewangelicznej scenie Zwiastowania, w której czytamy, że: „Bóg posłał
Anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem
Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja (Łk 1,26-27). Dalsze słowa Anioła dopełniają to
imię, które w tym miejscu odnosi się do konkretnej Osoby – przyszłej Matki Zbawiciela. Dzięki
Archaniołowi dowiadujemy się, że Maryja od samego początku swojego istnienia była napełniona
łaską – pełna łaski. W tym momencie imię, które Maryi nadali Jej rodzice – Joachim i Anna, nabiera
dla nas głębszej treści i specyficznego, osobistego, można byłoby rzec, personalistycznego charakteru.
Choć etymologicznie samo w sobie zawiera wiele znaczeń, np. piękna, pani, wspaniała, gwiazda
morza, a nawet zbuntowana, buntująca się (złu i szatanowi), to dla nas wierzących zawsze będzie
oznaczało napełnioną łaską Boga, Matkę Jezusa i naszą najlepszą Matkę, zawsze pełną miłości,
dobroci, zatroskaną o swoje ukochane dzieci. Pięknie wyraża to jedna z piosenek religijnych, która
rozbrzmiewa w wielu świątyniach przy różnych okazjach:
Jest jedno Imię, które wszystkie serca splata.
To piękne Imię, a szczęśliwy, kto je zna.
Maryja, cudne Imię,
to Imię Bożej Matki.
Maryja, gdy Ją wezwiesz,
osuszy Twoje łzy.
Przez wieki, bardziej lub mniej świadomie, wzywano imienia Maryi, licząc na Jej wstawiennictwo i Jej
interwencję. Wzywał Jej imienia choćby król Jan III Sobieski, gdy szedł wraz ze swoją armią na odsiecz
Wiednia i zatrzymywał się między innymi w Puszczy Mariańskiej, w Nowym Mieście nad Pilicą,
Studziannie, Piekarach, w Krakowie. Wołał wtedy: „Przybądź nam, Miłościwa Pani ku pomocy,
a wyrwij nas z potężnych nieprzyjaciół mocy!”. Właśnie w dzień Matki Boskiej 12 września 1683 roku
król uczestniczył we Mszy Świętej sprawowanej przez Ojca d’Aviano, a na chorągwiach nakazał, by
wypisano imię Maryi. Przyniosło to wojskom Jana III Sobieskiego zwycięstwo w bitwie z armią
osmańską i uratowało chrześcijańską Europę. Na wspomnienie tego wydarzenia papież Innocenty IX
ogłosił dzień 12 września świętem Imienia Maryi w całym Kościele.
Teksty liturgiczne wyznaczone na dzień 12 września, a szczególnie kolekta, pomagają nam bardziej
świadomie używać imienia Maryi. Modlimy się w niej bowiem, aby „Najświętsza Dziewica Maryja
wszystkim oddającym cześć Jej chwalebnemu Imieniu wyjednała dary Bożego miłosierdzia”.
Stając tego dnia do indywidualnej czy rodzinnej modlitwy, pozostając w swoich domach, świątyniach
parafialnych czy sanktuariach dedykowanych Matce Bożej, w tym szczególnie w licheńskim Domu
Matki, serdecznie, z uwagą i czcią wypowiedzmy Imię Maryi, pokornej Służebnicy Pańskiej.
